weer even terug in NL

Hoi trouwe lezers,

Het is even geleden dat ik mijn laatste bijdrage hier op heb gezet en er is wel wat gebeurd in de tussentijd dus ik zal jullie even bijpraten (voor de nieuwsgierigen onder ons ;-)

Na mijn heerlijke reis door Panama ben ik de laatste weekjes weer in Panama Stad gebleven, uitrusten van al dat rijden, stad verder verkennen en besluiten wat ik verder ging doen - nog drie maanden blijven in Panama om verder te zoeken naar werk (want het heeft veel tijd nodig) OF terug naar NL.

Alles op een rijtje zettend kan ik echt wel zeggen dat Panama een geweldig land is om op vakantie te gaan, het weer is bijzonder lekker en de natuur is overweldigend en alles is er; strand, bergen, meren, vlaktes etc.
Wat me echter tegen is gevallen zijn de mensen, die allemaal wat 'kleurloos' zijn in vergelijking met de mensen in andere latijns amerikaanse landen. Door de grote economische ontwikkelingen in Panama (lees Kanaal) is het een land met bijna meer buitenlanders (lees: Amerikanen) dan oorspronkelijke Panamezen. Vooral de Amerikanen hebben hun stempel zwaar gedrukt op de cultuur van Panama en doen dat nog steeds. De Panamezen hebben hiervan geprofiteerd door grote economische welvaart maar zijn daarbij wel hun eigen identiteit wat verloren. Het voelt totaal niet aan als een Latijns Amerikaans land, het zou overal op de wereld kunnen liggen. Ik heb die eigenheid echt gemist in mijn contacten met Panamezen en alle interacties met de Amerikanen (maar ook buitenlanders uit andere landen die hier al tijden wonen) zijn niet echt positief. Er heerst een sfeertje onder de ex-pats van klagen over de Panamezen, de regering, regelingen etc. Je snapt soms gewoon niet waarom ze dan in Panama wonen! Heel raar spanningsveld ;-(

Alles bij elkaar vind ik het mensenaspect toch zo belangrijk dat ik besloten heb om niet langer te blijven in Panama en mijn zoektocht naar werk daar te staken. Toen ik op de laatste dag in Panama per mail een afwijzing kreeg van een sollicitatie bij Unicef in Panama was ik opgelucht en dat bevestigde mijn beslissing heel duidelijk.

Dus terug naar NL en mijn bedrijf weer opstarten! Geen probleem, want is altijd het idee geweest achter het gaan naar Cambodja - ervaring opdoen en vervolgens gebruiken in mijn eigen bedrijf. Alleen het moment is slecht gekozen want ik was veel liever teruggekomen in de zomer ;-)

In de hele periode van Augustus 2013 tot moment van beslissing om terug te gaan naar NL, heb ik op banen gesolliciteerd in diverse andere landen en tot mijn verbazing kwam Care UK International ineens met een uitnodiging voor een gesprek. Baan is in London, dus wie zou dat nu niet zien zitten? Het eerste gesprek heb ik gedaan via skype op de allerlaatste dag dat ik nog in Panama was. Koffers waren al ingepakt ;-) Gesprek ging goed, maar er waren nog 5 andere gesprekken dus de kans dat ik hem krijg was bijzonder klein. Maakte me dus nog geen zorgen dat mijn beslissing (terug naar NL en Mobilis weer opstarten) beinvloed zou worden.

Gewoon volgens plan inpakken afmaken dus en op reis terug naar Amersfoort, waar ik (heel lief) het huis van een vriendin mag huren. Ik zit nu drie deuren verder dan waar ik in 2010 zelf woonde - op nummer 68 in plaats van 38! Super grappig om weer in mijn oude buurtje te wonen, maar in een ander huis met andere spullen. Alleen de kou valt me erg tegen, dus de eerste week volledig besteed aan warme kleren en schoenen zien te krijgen. Wat een geluk dat het uitverkoop is ;-) !!!!

Tot mijn verbazing kreeg ik WEL een uitnodiging van Care UK International voor een 2e gesprek en maandag 27 Jan vlieg ik even naar London en terug om daar een sollicitatie gesprek te doen en wat kennis te maken met de HR afdeling en een voorzitter van de raad van bestuur. We gaan zien of de baan leuk genoeg is om nog 1 uitstapje te maken naar het buitenland. Hoewel het in Europa is, heeft het dezelfde logistieke uitdagingen als Cambodja. Huis zoeken en vinden, nieuwe contacten opbouwen e.d. Alleen is London even een heel ander prijskaartje dan Cambodja en de vraag is of dat allemaal betaalbaar blijft. Ik moet dus met twee dingen rekening gaan houden: vind ik de baan leuk genoeg om voor te verkassen en is het betaalbaar?

De makkelijkste optie is gewoon in NL blijven, huis zoeken, container met spullen laten brengen en uitladen, motor rijklaar maken, 2e hands autootje en werk zoeken.

Nadeel is alleen dat als ik dat ga doen ik bijna zeker weer dat ik nooit meer in het buitenland zal wonen en werken -gewoontes en mijn leeftijd gaan gewoon meespelen nu.

Een paar jaar London zou nu nog kunnen, (mede omdat ik nog nergens 'geland' ben en alles nog tijdelijk is nu) maar over 4 of 5 jaar is dat voor mezelf geen optie meer.

Ik heb besloten om het mezelf niet al te moeilijk te maken en gewoon af te wachten wat het 2e gesprek oplevert. Als ze me de baan aanbieden is het vroeg genoeg om te gaan stressen over de beslissing ;-) Ondertussen doe ik wat voorwerk zodat ik wel alle gegevens op een rijtje heb om te kunnen beslissen of ik in London wil en kan wonen.

Ik ga jullie op de hoogte houden natuurlijk!

Groetjes!